Al bir tebessüm kanıyordu dudaklarından

........mülteci bir kıza...

Köpeklerin bile titrediği soğuk bir şubat akşamı
nefretlerini kustukları bir ülke bırakmışlardı arkalarında
Anlattığına göre 20-25 kişilermiş
Annesi, babası, iki küçük kız kardeşi
gerisi önemli değilmiş…

En çok mayınlardan çekinmiş,
sessizlik bozulur diye
Kız kardeşinin elini sıkı sıkı tutmuş
Karanlıklardan en çok o an korktuğunu anlatıyordu
Ve ilk kez başka bir ülkenin yıldızlarıyla tanışmıştı
sabah ise güneşle…

Perisa 15 yaşında “mülteci” olmuş
Artık korkunun yasalaştığı ülke yokmuş kendisi için
Girdiği ülkenin kentini pek beğenmediğini söylüyordu
Yine de mavi bir göl onu yüreğinden vurmuştu.
Şimdi daha fazla dolaşabilir
daha iyi resim yapabilirmiş.

Tam dört yıl, damı akan tek odalı toprak evde
perişan bir halde yaşadığını söylüyordu
açlığı hep okşayarak teselli etmiş
Kötü bakışlar hayattan koparmamış onu
Güzelliğinden bir parça bile vermemiş kimseye
gizlemiş bilinmeyen bir yerde…

Sevdiğinin olmadığını söylerken
utangaçlık damlıyordu
kırmızı yanaklarından
Belli ki aşkın iri yanı koparılıp
alınmıştı avuçlarından
Hem konuşuyor, hem gülümsemeye çalışıyordu
Fakat al bir tebessüm kanıyordu dudaklarından…

Gülüşünün tatlı olduğunu söylediğimdendir belki
bana hep sevgiyle bakmıştı
Yaptığı resimleri, bir bana gösteriyordu
En çok kuş resmi çiziyordu
Kanada, Belçika gibi ülkelere gitmek istiyordu
Bana oralardan mektup yazacakmış…

Bayramlarda yabancılık çekiyormuş
ne gelen varmış, ne giden
Geçen bayram gitmeye karar verdim
Anlattığı perişanlığı bir saat yaşadım
Ev sefalet kokuyordu
Ama o bana güzelliğin resmini gösteriyordu
Mavi gökyüzü, bir ev, ağaçlar ve kanatlanan kuşlar…

Sonra kenti terk ettiğini duydum
Bu kez nefret kusmamıştı, selamını aldım bir akrabasından
Acıyan bir ruh kıvrandı o an içimde
Sevgilerin boğazlandığını görür gibi oldum
eli kanlı hüzünler tarafından…
Parçalanan aşkı topluyordum yerlerden
Artık ne ondan bir haber aldım
Ne de al tebessüm kanayan dudaklarından…

Haziran 2004