Al Beni Sar Koynuna Şiiri - Derya Kızılgöz

Gözlerinde

Evrene açılan kapı önünde gözlerim

Usulca geçerken

Düşüm seninle sırdaş

Vaktinin seyrindeydi

Kim anlardı söyle

Sırrı ikimizden başka

Yalnızlıkların koynunda

Çoğaltılan dargın bakışlar

Ve üzgünlüğün asilliği ile

Gülümserken günde hayata

Dün üstüne

Bin öykü dilleniyordu

Git gel dün

Kalakaldığım bir noktadan

Kazıdığım ören yeri sanki

Kazıdıkça kayda değeri az olan

Gülümsediğim hayat sordu seni

Sordu bana

Al beni sar koynuna

Kentler geçti içimden

Yahut ben kentlerin içinden geçtim

Zehrin şerbetinin peşi sıra

Dağlarda kartalken en yükseğe uçan

Ovada bir tutam ottum

Susuzluktan sararan

Savaşlar içinde tükeniyorken insanlık

Zeytin dalları yağıyordu

Barış adına semalardan

Bir düşte

Hem gerçekte

Yaşamanın rengiydi içime dolan

Sen gök

Ben kızıllık

Al beni sar koynuna

Gözlerinden inerken evrenine

Önümü aydınlatan loş ışıkla

Titrek bir mum alevinin

Sönebilme ihtimali kadar

İlerleyebilirdim

Bilinmezliğe
Oysa

Sende bulduğum sonsuz ışığın

Gücü oldu beni içinde tutan

Güneşe mecbur herhangi canlıyım yeryüzünde

Al beni

Al sar koynuna

Gecelerde yalnızlığım

Koyu bir düş örtüsü

Yıldız serpilir üzerine

Isıtmaz içimi

Uzak ve sonsuz çoklukta yıldızlar

Güneşim olsun

Al beni sar koynuna