Al Beni Git Ey Aşk

Al beni git ey Aşk, yandım harfine,
Savruldum rüzgârın ince zarfine.
Bir gölgenin bile sığamadığıyım,
Götür beni, nurla yazılmış andım.

Sustum; içimde sırdan çiçek açtı,
Düşmedi dilime, gözde sırla taçtı.
Bir damla nursan, âleme umman olur,
Sensiz her nehir, yitik bir ırmak olur.

Sessiz bir kıvılcım gibi yanarken,
Gecenin kalbinde seni ararken,
Ne yıldız değdi ne zaman sustu,
Adınla döndü içimde takvimler.

Kevser gözümde bir nur halkası,
İçimde senle kabarır deryası.
Bir bakışın çözer sırlar perdesi,
Sana varmak, suskun bir secdedir.

Götür beni ey aşk, gök yankısıyla,
Tenimi bırak, ruhumu al dua diye.
Küllerim gül koksun vuslat bahçende,
İsmimi sil, aşkınla yaz kal diye...

Ben yok olayım da sen tam olayım,
Bir ‘Hu’ olayım, içimde yanayım.
Aşk, yalnız bir vuslat değil, bilirim—
Fedadır, yanıştır, “O”na varayım.