Al Beni de, Götür Gözlerine

Dağların ardında, düşler ülkesinde,
Gökkuşağının rengine dönersin;
Kırmızı, mavi, sarı gibi.
Uzansam, tutabilir miyim ellerini?
Nereden dönsem ardımda,
Bir yürek kanıyor geriye kalan.
Öyle bir mevsim ki içimde,
Bulutlar misali dopdoluyum.
Umudu kesti kır çiçeklerim;
Yağmur gibi yağamıyorum.
Beni de al, götür gözlerine;
Bu yerlere sığamıyorum.

Bir hayal tuttum ki inceden,
Göğe merdiven dayayıp,
Avuçlarımla bulutları tutuyorum.
Kar beyazı tuval misali üzerine,
Bulutları kızıla boyuyorum.
Oysa, öylesine sessiz ki içimde;
Sen yokken ben ben değilim.
Kendi kendime soruyorum:
Düş gibi geçti yıllarım.
Bir çığ kopmuş yüreğimde;
Sordukça daralıyorum.
Al beni de, götür gözlerine;
Bu yerlere sığamıyorum.

Uykudan düşe geçiyorum.
Gülüşün ayrılıyor düşlerimden.
Prangalar vurulmuş yarınlarıma;
Kızıla boyanmış bir buluta
Renk biçmeye gücüm yetmiyor.
Bu köhne düzen içinde,
Dağ gibi aşılacak var önümde.
Omuzlarımda sevda taşıyorum;
Dar geliyor bu şehir bana.
Özgürlüğe giden tutsaklar gibi,
Uzanıp elini tutamıyorum.
Al beni de, götür gözlerine;
Bu yerlere sığamıyorum.

Güner Demirci / 16.07.2023