Al Beni Anne Şiiri - Metanet Yazıcı

AL Beni Anne,
(...)
**İnsanlığın Ayıbı, Tarihe Damga Vuran!
**Bir yavrunun feryadı dağlıyor yürekleri!
**Zeytin karası gözler yağıyor boran-boran
**Dayanamaz gök-çatı yıkılır direkleri...

Açmış Ellerini; "Al Beni" diyor, "Al Beni Annee!"
Çamur bulanmış solgun yüzüne;
Öperken annesinin topraktan yorganını...

Al Beni Annee! Al Beni" diyor...

Gitti Babam gelmiyor, dağlar geri vermiyor!
Büyük-büyük amcalar, teyzeler ablalar
Geçiyorlar yanımdan, hiç birisi görmüyor!
Küçücük ellerimi neden kimse tutmuyor?

İşit Beni, Duy Beni;
Sana geldim gör ANNE
Al koynuna sar ANNE...

Ya sen duymazsan beni
Kimler duyacak ANNE?
Al Beni yanına! Al Beni ANNE..!
•••
Annesinin hayali belirince yanında,
O küçücük yüreği büyümüştü bir anda...

Anlatıyordu bir-bir yanlışları, doğruyu;
Yumuşak, tatlı bir ses yankısı kulağında:

"Ağlama Gül, Bebeğim,
Sen kimsesiz değilsin!
Akmasın gözyaşların
Güvenli Diyardasın...
Bugün küçüksün amma
YARIN BÜYÜYECEKSİN!
Yapılan yanlışları anlayıp göreceksin!
Belki de SEN, Bizleri HİÇ AFFETMEYECEK-SİN..!

Aldanmayan bir ALLAH Bizler fena aldandık!
Bilmedik!; yanlışlara kördüğümle bağlandık..!

Hatalardan ders alıp, gerçeğe ereceksin!
Belâlı tuzaklara asla düşmeyeceksin!
Dost görünen namerde boyun eğmeyeceksin.!
Kışkırtıcı sözlerle arana nifak ekip;
Birliğini bozana taviz vermeyeceksin...

Muhtaç olduğun kudret damarlarında vardır!
Şu bastığın topraklar anadan daha yârdır,
Bu vatanın her ferdi ölse de batiyârdır
Sen Anayurdunda-sın korkma sil gözyaşını!
Dik Durmalısın Yavrum, Baş Eğilmesi Âr-dır"

6 EYLÜL 2012 / Metanet Yazıcı