Al beni...... Şiiri - Mehmet Çoban

Ölmenin sıcaklığını yaşamadan
Yararlanmak istiyordum hayattan

Bu bir düştü benim için
Birçok insan ölüme çağırırken

Sokakta, bir serseri kurşun dolaşıyordu
Özgürlük adına çıkmış birinin namlusundan
Barış adına sıkılmış, insanlığa geliyordu
Nedeni, toplumsal kinlerin kavgasından

İnsan hayatına kıyan kahpece düşler
Düzen olup insanlığı tutukladığı günden beri
Yine insan hayatına kıyan hülyalar
Elinde silah sokaklarda dolaştığından beri
Söylemler yerini, kana, gözyaşına devretti
Artık her gün bir insan, düşlere kurban verilecekti

Anadolu’ya egemen eski tanrılardan savaş tanrısı
Zevkten Olympos’a kurulmuş karılarıyla cümbüşteki gök tanrısı
Tanrılardan ateş çalıp, özgürlüğüne şarkı söyleyen intikamcı
Her şeyin yaratıcısı tanrıyı unutup zevki sefa sürerken
Savaşı miras kıldılar yeryüzüne, hem de barış derken

Sen Anka kuşu, kendini külünden yaratsan ne çıkar?
Bireyci, çıkarcı insan, nerede bulursa seni tekrar yakar
Sanma sen, külünden yaratırken kendini var olacaksın dünyada
Dünya bildiğin dünya değil ki, her gönülde ateş var, gün intikamda

İnsan tanrılığa oynadığından beri
Zeus’u kendine örnek aldı, Zeus tanrıcık insanın piri
Saraylar, güç, kadınlar, çapkınlıklar ve daha nicesi
Tanrılığa oynayan, bireyci insanın dünyası, hülyası, geleceği
Keyfi savaşlar çıkarır yeryüzünde, insanlar kulu kölesi
İntikam ateşi tutuşturulur her yerde, zevk her zaman dört köşeli
Köşelere kurulmuş, tarih, düşman, intikam ve tetikçi

Sen Tanrı’nın yarattığını, tanrı için sevdiğini söyleyen
Tanrı’yı inkâr ederken mi, yarattıklarını seversin neden?
Öldürmek, ezmek, zulüm suçtur diyen tanrıyı dinlemezken
Kullara kulluğu hayatının temeli ilan edip, insana taparken
Her yerde putlarını diken sen değil misin? Güya aydınken
İnsan kurtulamazken çelişkilerinden, insanlık gelir mi içinden?

Yaşamanın soğukluğunu yaşıyorum
Garip, garip, tenha sokaklara bakıyorum
Evlerin çatılarından seyredenler var
Kapılarından evlerine girenler var
Bir kalabalık içinde patlayacak bombalar
Ölümün sıcaklığını duyacak insanlar

Sen bombayı koyan el
Sen bombayı patlatan el
Söyle insan mısın insanlık aşkına?
Kabahati olmayanları döndürürken şaşkına

Zamanı döndürmek için tersine
Dua eden garipler var her yerde
Gelsin insanlık gelecekse hani nerde?

Bir göz, kartal gözünden beter
Bir suç, insanlığı öldürmekten beter
Bir insan, hayvanlardan da beter
Bir şaklaban, zulmü alkışlarken ter döker
Bir kalem, terörü alkışlarken titremez acele eder
Bir kalp, kinle, intikamla kalbindeki sevgiyi siler
Ve bir hayat, bugün ölümün sıcaklığında erir gider
Ve bir insan, hayatın soğuklunda yaşarken titrer

Al beni kalbim götür buralardan
Buralarda insanlık yok, bıktım riyakârlıktan
Utanmaz kalpler, insan tanrıcıklara tapmaktan
Geçilmiyor ortalık kullara kullardan

Al beni aklım götür buralardan
Umudu kesmeden, insanlık sevdalarından
Uzaklaşalım zulmü alkışlayan şaklabanlardan
Silah tüccarlarına tetikçilik yapan oyuncaklardan

Al beni rüyam götür buralardan
Gerçeklerimi yalanlayan dünyadan
Rüyalarımı gerçekleştirecek hayattan
Bir nasibe doğru uzaklaşalım buralardan

19.07.2010 - İzmir