Salaş bir yaşamın ortasındayım.
Tut elimden çek, hayata döndür.
Koyuverip gitmeye bırakma beni.
Al elimi, al kalbimi, al bedenimi
Salıvermişim hayatı kendi yolunda.
Sanırım iflah olmam işin sonunda.
Kah dağlar, kah vadi, kah ovalarda,
Al beni, al kalbimi, al bedenimi.
Biz'e ait duyguların tükendiği anlarda.
Yolun çıkmaza ulaştığı zamanlarda.
Salaşlığın ruhumu sardığı mekanlarda,
Al beni, al kalbimi, al bedenimi.
Aşktan ayırır ruhum, bedenimin yönünü,
Keder sirayet etmiş, kim güldürür yüzümü,
Belirsizleşse benliğim, kim buldurur özümü,
Al beni, al kalbimi, bul benliğimi.
İltifata imkan yok, sorumsuz duygularım.
Ne geceden feyz alır, ne sabah ayılırım.
Hep serkeşlik doludur bildiğim mekanlarım.
Al beni, al ruhumu, al bedenimi.
Hamza Mamaş
Kayıt Tarihi : 17.3.2019 22:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hamza Mamaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/17/al-beni-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!