Al Beni Şiiri - Serhat Karadumanli

Sahilde oturup seyrederken
Gökteki yıldızlarla
Denizdeki yakamozların sevişmesini
Bastım sigaramı etime
Kötü kötü baktılar yüzüme insancıklar
Bir bilseler
Ben zaten yanmışım senin narınla...
Kalkıp yürümeye başladım
Ezip geçerken arnavut kaldırımlarını
Tuttum ısırdım elimi, kanattım
Yolunu değiştidi beni görenler
Kimbilir neler dediler içlerinden.
Bir görseler
Ruhumda bıraktığın diş izlerini...
Yok! ..
Artık dayanamıyorum
Güneş kadar uzak
Ama güneş ışığı kadar yakın olan
Ve her gece yatağımı ısıtan
Düşlerimdeki sevgili.
Bak, gözlerimin perdelerini çektim yine
Al beni,
Götür yaşadığın yere
Sonra çek karşıma sandalyeni
Anlat içinde ikimizin de olduğu
Geleceğe dair mutlu hikayeler.
Al beni,
Çıkar göğüs kafesimdeki zırhı
Sevi yağmurları yağdır
Taşlaşmış topraklara dönmüş kalbime
İçimdeki doğa uyansın, çiçekler açsın yine
Al beni,
Öp, okşa tenimi
Bak, kurumuş yapraklara dönmüşüm
Güneşsiz, ışıksız kalmışım
Buz gibi soğuk bedenim, ayaz vurmuş.
Al beni,
Sarıp sarmala yaralarımı
Kabuk tutmuyor acılarım
İrin tutmuş, kurtlanmış artık
Şevkatinle tedavi et beni
Al beni,
İçinden ne geçiyorsa onu yap
Ama yeter ki al beni...
(2005)