Akvaryum Şiiri - Cihan Gürel 2

Hata da benim,
Ceremesini çekecek olan da.
Sonuçlar da benim.
Sebepler de benim.
Kendinde değiştiremediği ne varsa,
İnsanlara empoze ettiğinden dolayı,
Herkesin hali feryat figan şu sıralar.
Haber bültenleri hep var oluşsal imgeli,
Gündem biraz yavan kalıyor bana göre.
Akvaryumda yaşamayı bıraktım o yüzden.
Sınıfsal ayrımı özel yetenek gördüler.
Ondan sonra işin içinden çıkamadık.

Örnek ya da isim veremem.
Acayip kırılırlar çünkü.
En güzel açıklamamı köşeye alıp
Bir söz verdim anın ruhuyla;
Şu an sadece benim doğrularım var.
Bu benim başlangıcım çünkü.
Kimsenin hayatını ders olarak almadım.
Almam da.
Ders kitaplarına bir lafım yok.
Onlar ücretsiz kalsınlar.

En büyük hayat dersi kendi doğruların.
Eğer her anın hikayelerle doluysa,
Yok başka bir şeye ihtiyacın.
Yaşadığın bu hayattan
Hiç bir şey öğrenmemişsen,
Öyle ot gibi yaşarsın.
En sonunda sen de başkaları gibi,
Mezarlıklardaki yerini alırsın.
Sanki hiç yaşamamışsın gibi.

Senin asıl canını yakanlar,
Seni kendinden uzaklaştırılanlardır.
Sıkı bir sınavdan geçirmek lazım böyle düşünenleri.
Gitsinler bence ait oldukları yere.

Artık keyfe keder saldırılar kalmadı.
Terkettim misafir ettiğim gerçekleri.
Ama incesini, soylusunu da,
Kaldı diye yargılamam.
O duygular bana ait değil.
İnsan olduğunu bile bile,
Akvaryumda yaşamaya devam etmek,
Yalnız kişinin bencil imtihanı.
Kendi doğrularımızla,
Kendi kendimize,
Yetmek lazım.