Akustik Nostalji Şiiri - Bülent Bora Bal ...

Nikotin renkli gecelerini başkentin
Bol izmaritli kül tablasına hapseyledim
Az önce yüzümden bir köylü gülüşü uçtu geceye
Ya da bir köylü ağıtı
Biliyorsun bizde pek fark edilmez her ikiside...

Adına şiirler yazma niyetindeydim;
Senin gözlerini
Babamın ak saçlarını
Anamın dualarını
Hüzün rengine boyayıp sürecektim beyaz kağıt üzerine
Tarhana kokulu, hoş sohbetli memleket gecelerinden bahsedecektim
Ne oldu da susutun? diye sorma
Ellerimi yosmalar tuttu say
Ya da şehirlendi san gülüşlerimi.
Özlenmişliğinden
Tabancamın namlusuna sürdüğüm memleket rengi mermilerden
Köylü gülüşüle bıçaklanan geceden
Mavi ışıklı baskınlardan
Yansısız aynalardan
Düşünsel travestilerin puşt sırıtışlarından
Kanayan şakağımdan
Vurulmuş yarınlarımdan söz etmeyeceğim...

Ben suçlu değilim
Çiçekleri ben dövmedim
Gözlerinden başka muska asmadım boynuma
Senden yana amenna'dan başka söz bilmez dilim
Ben suçlu değilim
Suç sayılırsa bir köylü gülüşüm var benim geceyi bıçaklayan
Bir de gözlerine yazdığım şiirlerim...

Memleketin otantik dekorlu dergi bürosunda
Yoğun sigara dumanı altında, aykırı susuşlarımızı
Buğulu gözlerimizden sızan bir kaç damla yaşı
Kandil akşamları paylaştığımız türlü duaları resimledim hüznümün repartuarına
Başkentin agresif gecelerine inat
Ceplerimde sakladığım memleket çiçeklerini kokladım
Hayalinle başbaşayken utangaç bir buse kondurdum alnına
Babamın resmine baktım
Telefon tellerinden hasret gönderdim sana
Bir hüzün ihtilalinde uyandım uykulardan
Polis jopları yine ayaklarımın altını öpüyordu
Sen gülmüyordun
Memleket yıkılıyordu saçlarımdan tutunarak
Saçlarım acıyordu
Vakit sabaha yaklaşıyordu
Köylü gülüşüm geceyi bıçaklıyordu sırtından
Ben gözlerine bakıyordum
Ve susuyordum usanmadan...