Aktım denizlere… Şiiri - Oktay Çekal

Aktım denizlere…

Belirsiz bir görüntü, siliniyor hayattan,
Anlaşılmaz yollardan, saklanarak kayıyor,
Gözlerim serabı, yaşıyor yüzünde,
Güneşin kavuran, yüreği dokunuyor.

Hayat bir saklambaç, oyunu gibi,
Gizliyor görünmez, mutluluğumuzu,
Ben ebe oldum sen söbe, deli divane,
Arıyor yüreklerimiz birbirimizi…

Sen mühürlendin, büyücü öldü,
Sonsuza kadar, bağlısın bende,
Umudu kesti, mutsuzluk bizden,
Haykırarak geldik, yüreklerimizden.

Bir yaprak gibi savruldum, sana düşmek için,
Bir yağmur gibi döküldüm, sende yaşlanmak için,
Bir dal gibi sallandım, seni sarmak için,
Bir öpücük gibi hislendim, sana doymak için.

Coşkun ırmaklar; yanımızda kuru bir çöl olacak,
Bereketlere dağılıp, zem zem gibi akacağız.
İçtikçe yudum yudum doyamayacağız,
Varlığımız bir daha, sevgide çoğalacak.

Hücrelerde bölünüp, bedenlerde doğacağız,
Tek bir yürek atışında, ruhlarda coşacağız,
Belki bir çocuk, haylaz olacağız,
Çocuklar gibi sevişip, şehvet serabında.

Kim bilir yarınlar, nelere gebe,
Ötelere gideceğiz, bu günlerden doğarak,
Sanma ki; hayat bizi oyalıyor boşlukta,
İnan buna sevgilim, aşklarda doğacağız.

Kim bilir kaç serap geçti, dokunmadan yüreğimde,
Kaç fırtına sonrasında, savruldum yaprak gibi,
Bir ırmağa döküldüm, tozlarım birikti,
Yatağında can verdim, aktım denizlere…

Oktay ÇEKAL
20.09.2011-01.49