Aktarma Şiiri - Ufuk Aymaz

1.
Tarlaya kanat vuran kuş,
Göğü bir yap-boza çeviriyor.
Yokuşlardan yuvarlanan tohum,
Yeryüzünü enkaz altında bırakıyor.
Havanın soluk aldığı yerde duruyorum,
Suyun köpürdüğü, toprağın arttığı.
Yaşamak demişti ustalar,
Delirmekle eşanlamlı,
Deliriyorum.

2.
Ömrüm perdeleri çekili bir ev,
Güneş görmemiş yıllarda çürüdüm.
Yüreğim bir kepenk sesini büyütüyor,
Ömrümü kapatıyorum.
‘Herkesin ikinci bir doğumu vardır
Anasından değil yaşamından doğduğu’
Demişti ustalar.
Yeniden doğuyorum.

3.
Bir açılışa gider gibi telaşlı
Bir cenazeden döner gibi rahat
Bir kitabın ilk sayfası gibi
Şimdi hayat

Ne kadar boşluk kucaklarsa kucaklasın
İki yana açılan kollara inanmayacağım
Varsın yine yatağıma ninniler indirsinler
Bu kez uyumayacağım