Nereye Düşsen Orayı Yakıyorsun
Keşke bu acı hiç olmasa
Hayat bazen güldürüyor, bazen ağlatıyor
Bazen sevindiriyor, bazen üzüntüye boğuyor.
İçindeki korku, yüzüne endişe olmuştu,
Ameliyat öncesi çekilen bir fotoğrafta.
Canım sultanım, Esma Sultanım,
Korkumuzdan çekmiştik o fotoğrafı,
Son olmasın diye dilemiştik.
Kim korkmaz, ucunda ölüm var ya.
Ben seninle,
Usulca damlayan bir yağmur damlasıydım,
İki can, iki uğur böceği.
Omuzlarımızda, gerçekliği düşten öte dileklerin
bitmek bilmez ağırlığı,
düştük toprağa, ayrıldık, parçalandık.
Yırtmaçlı Kız
Beraberce davrandılar,
O ayağa kalktı; yırtmaçları sağından solundan düştü aşağı.
Kalabalık coştu, içleri içlerine sığmadı.
Yeni yeni en çok sonbaharı sevmeye başladım,
Ömrümün ilk baharını yeni tamamlamış,
bir taraftan yenisini beklerken, yaşayabilmeyi umarken.
Şimdilerde babamda görüyorum sonbaharların en güzelini,
Hayata daha bir sıkı sıkı tutunmaya çalışan yaş çillisi ellerinde.
Ben bir bakınca topraktaki taşa,
Taşlanmış yürekleri görüyorum.
Yüreklenmiş küçük çocukları,
Çocuklaşmış koca adamları.
Adamlaşmış gençleri,
Gençleşmiş yaşlıları.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!