Ey Deli Gönül Şiiri - Midayet Kara

Ne hikmettir bu, hiç erilmez sırrına
Dert bitirir beni, bırakmaz yarına
Güvenilmez, yalan dünyanın malına
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Sevgimiz içindir, dünyada çabamız
Âdem peygamberden gelir tebaamız
Sevgiyle var olmuştur, ana babamız
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Ey deli gönül, derdin soramıyorsun
Aşıksın sen aşık, hiç duramıyorsun
Onca sene durmadan, aranıyorsun
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Bir çukura düşersin, görünmez dibi
Öyle üzgün durursun, sensin sebebi
Elden ele dolaşan, bir kadeh gibi
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Çaresi bendedir, yara çok derinse
Çektiğin bu çileye, kaderim dense
Yalan dünyanın yükü, sırtına binse
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Virane bağda açıp, yeşeren gülsün
Gönül bağında açta, sevdiğin alsın
İnan sevdamız kutsal, o baki kalsın
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Kalbimize sevgiyle, bir tohum ektin
Aşkımın yollarına, dikenler diktin
O dertli günlerimde, kalbimi yıktın
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Suçlu yine sensin, günahımı alma
Aramızdaki sırrı, kimseye verme
Yaptığını bilirsin, sızlanıp durma
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül

Şahlandı deli gönül, sözüm geçmiyor
Ecel geldi başıma, zaman yetmiyor
Dertli yazarım, elim kalem tutmuyor
Sen sevgiye hasretsin, ey deli gönül
(0676) Ağustos 2004