Bir karanlıktan,
Bir bunalımdan,
Bir acıdan kurtularak
Pat diye feraha çıktığımızda
‘Oh be dünya varmış! ’ diyoruz.
Bir yokluktan,
Bir hiçlikten,
Bir meçhulden sıyrılarak
Dünyaya geldiğimizdeyse
‘Oh be dünya varmış! ’ demenin
Veya öyle hissetmenin tam sırasıdır,
Ama hayır,
Tam aksini yapıyor,
Ciyak ciyak ağlıyoruz.
Dünyanın ne mal olduğunu bildiğimizden mi?
Yoksa huysuzluğumuzdan mı?
Her nedense...
Kayıt Tarihi : 10.3.2012 09:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!