derler ki tabiatta bahar var, yaz var
ben hiç görmedim
benim dünyamda yalnız kış var, ayaz var
bu güne dek tüm yıllarım
hep aralıkla ocakta kaldı
bilmiyorum şubat yok mu
martla nisan nerede kaldı
dikenler içinden açarmış mis gibi güller
gül dalında ötermiş bülbüller
canlanırmış doğa
börtü böcek çıkar topraktan başlarmış dansa
ben her yerde kavak gördüm
dallarında karga vardı
selam verdim bir kere
kafamı yardı
bana karşı gülen bir yüz görmedim hiç
kim öğretti bilmiyorum ama
adres sorarken de gülüyor yüzüm
tarif ederken de
nesini seviyorum ki doğanın
ben ona uymadım
o bana hiç uymadı
hele insanlar …
hele o insanlar
önden
vurdular çekinmeden burnuma
daha dönmeden arkamı;
vurdular sırtıma
nesini seviyorum ki insanların
niye insanlar için gayretteyim
ben de bilmiyorum
deli miyim neyim
amcamdan dayımdan pay almaya kalmadı
onlar zaten çok uzak
daha yakınımdan geldi tokat
topu topu hepsi iki ayak
bir adım biri atacak
sonra öteki.
…
anlaşamazlardı
beğenmezdim bulunduğum yeri
bastığım kaldırım taşını.
karşıya geçerdim kararlı, kararlı
sonra
bu da aynıymış der dönerdim geri
on saniyede on fikir gelirdi aklıma
güzel aklım hepsini severdi
on birinci saniyede bir fikir daha gelirdi
hepsini döverdi
pamuk ipliği bile değildi hayatla bağım
solumda çöl, önümde çukur vardı
bataklıktı sağım
ama …
içimden bir ses bağırıyordu
ya sen bağır
ya ben bağıracağım
hem dönmeyeceğim geri
hem ayakta duracağım
ben de bağırdım. ....
kazanacağım
…
kazandım
1985- 2003
Selahattin AydemirKayıt Tarihi : 27.1.2006 00:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)