Aksi SEYRAN Şiiri - Mustafa Yaralı

/Abdullah Güneş’e/
Hayâli gölgeli,düşleri yorgun,
Müjdeler kapımı çalmadı diyor.
Ömür girdabından yedikçe vurgun,
Sabra tahammülüm kalmadı diyor.

Hayatımın rengi ak mı,kara mı?
Pembe mi,yeşil mi,mora çala mı?
Çile benim çok ağlattı anamı,
Gönlümdeki bahar solmadı diyor.

Dostların gülünden,düşman taşından.
Belâlar tükenmez dertli başımdan.
Yeğledim ekmeği elin aşından,
Belli ki çilemiz dolmadı diyor.

Şu bağrımı yâr yoluna çöl ettim.
Her şeyimi ayağına kul ettim.
Bir fidanı dört goncalı gül ettim,
Vefâsız dalıma konmadı diyor.

Şiir dolu şu bembeyaz sayfalar.
Vefâkar dost gibi beni oyalar.
Umutlarım gibi kırık aynalar,
Aksimi seyranım olmadı diyor.

Ağustos üşüttü,zemheri yaktı.
Elli dört yıl sanki sel gibi aktı.
Felek güldürmedi şu kara bahtı,
Gönül muradını almadı diyor.

Çıksam şu dağlara çobanlık etsem.
Yaylaklar dolaşıp koyunlar gütsem.
Dedim ki kendime; uzağa gitsem,
Beni tutsak etti salmadı diyor.

Gizli sırlarına ağâh Yaralı.
Aşikâr etmedi erlik kuralı.
Kader zarfımıza mühür vuralı,
Sözler adresini bulmadı diyor. 21.07.1998