Aksi Şiiri - Çizgili Mavi

Uyuyorsun…
Uzakta değil, hayalde değil…
Değil bu bir rüya, bu bir düş değil.
Yanı başımda uyuyorsun,
Huzurla…
Kulağına bir şeyler söylüyorum,
Duyuyorsun…
Sükûtla!
Eğilip yanağından öpüyorum,
Gülüyorsun…
Hicapla!
Çıt çıkarmıyorum,
Nefes bile almıyor, alamıyorum…
Seni izliyorum, sen uyurken.
Seni;
Cennetten bir köşeye bakar gibi,
Melül melül, seyrediyorum.
Güzelliğine şiirler yazıyorum,
Kalemsiz, kağıtsız hatta kelimesiz…
Anlatmaya değil, anımsatmaya dahi kifayetsiz kelimeler;
Güzelliğini…
Belki bir rüya görüyorsun, yemyeşil bir bahar içinde,
Belki bir kabustasın, gecenin zifirinde…
Ama ben rüyada değilim, bu bir gerçek…
Sen, yanı başımda uyuyorsun.
Aksi gerçek olamaz, olmamalı!
Aksi kâbus, aksi ölüm, aksi felaket,
Sen yanı başımda uyumuyorsan şayet,
Kor cehennem, mahşer, kıyamet…
Sen uyuyorsun,
Uzakta değil, hayalde değil…
Değil bu bir rüya, bu bir düş değil.
Yanı başımda uyuyorsun,
Sükûnla!
Bir gece yarısı hüznüdür senin sevdan.
Bir zamansız ölüm, genç ömrüme.

Sen uyuyorsun yanı başımda,
Ben ölüyorum, sana her bakışımda!
Titreyen ellerimle saçını okşuyorum.
Ve gözlerine bakıyorum,
Ağlayan gözlerimle.
Seni;
Cennetten bir köşeye bakar gibi,
Melül melül, seyrediyorum.
Yanı başımda uyuyorsun,
Aksi gerçek olamaz, olmamalı!
Aksi haram, aksi yazık, aksi günah…
Aksi cehennem!
Tanırım Cehennemi, bilirim.
Bitip tükenmek bilmeyen
Karanlık gecelerden bilirim,
Doğmayan güneşten,
Bilirim;
Bitmeyen hasretten!
Sen uyuyorsun,
Hasretin uyutmuyor…
Bu bir rüya değil, gerçek…
Acı, kederli, dertli bir gerçek!
Sen uyuyorsun…
Yanı başımda.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık,
Biri benim biri de bitmeyen hasretin…
Üstelik hasretin,
Vuslatından da gerçek…
Sevdan bir düş, bir bahar sabahı gözlerin…
Gözlerin Cennet.
Yokluğun, dibidir bana Cehennemin!