Aksaray Efsanesi Şiiri - Mustafa Ceylan

AKSARAY EFSANESİ

Sultan kızın hastalanmış oy anam!
Hekimlere, hocalara tez varın
Haber verin, derdest olup gelsinler
…………….Selçuklunun Sarayından gam tüter
…………….Ah vah ile ağıt yüklü türküler…

Bir amansız hastalıktır eritir
Eritir de ta ciğerden çürütür
Kara sevda derler adam ürkütür
……………Selçuklunun sarayından dert tüter
…………...Tüter yavrum tüter, âleme yeter.

Gökçe kızın duvarlarda feryâdı
Kalmadı sarayın kalmadı tadı
Sultan bile diz çöküp de ağladı
………..Selçuklunun sarayında elem var
………..Sultanların gözlerinde tek nem var

Günler, aylar hastalıkla geçiyor
Su yerine sanki zehir içiyor
Çare nerde diye derdin açıyor
………..Selçuklunun sarayından bir keder
………..Yeter Rabb’im yeter, çektiği yeter!

Yolların bileşkesi, kervanların cangıl cungul
Güneş avlulu,ahırlı, ambarlı, hamamlı
En emin kervansaraylara
Konakladığı günlerden bir gündü işte
Derviş kılıklı bir ademoğlu
Çıkagelir saraya
Ve
Nabzına el atar hasta kızın,
Anlar aşk hastası olduğunu.
Döner sultana:
Ve
-“Ölmesini istiyor musunuz gözdenizin? ”
El cevap:
-“Hayır! Hayır!
Neye mal olursa olsun
Kurtarın kızımı,
O benim hayatım,
N’olur kurtarın” der.

Bu teminatı, bu kesin sözü alan derviş
Der:
-“O halde
Bu ceren kızı
Tiz
Falan yerdeki delikanlıyla
Ediniz baş göz!
İşte çaresi budur
Çekilen hastalığın! ”

Kısa zamanda bulunur delikanlı
Gizli aşk sona erer böylece
Ve
Öykümüz sonuçlanır mutlulukla…

Ah ki ah!
Ah ki ah gülüm ah!
Aksaraydan İlyas Beğin Moğala
Kaldırdığı bayrağın rüzgârıyım ben halâ.
Sevgiye, aşka en büyük saygı
Kara sevda çekenlerin ilâcıyım ben halâ…
Sultan kervansarayının kışlığında dursam da
Her Selçuklu deseniyle bu sanat ve bilim şehrine
Sonsuza dek duacıyım ben halâ…
Evliyâlar, erenler ve nice nice sultanların
Gözbebeği, sevdiğiyim; eğilmeyen tacıyım
Fatih’in emri ile İstanbul’a sürgünüm
Gurbet rüzgârıyım, bu sebeple acıyım
Akça taşlarda nabız atışım var Hititlerden bu yana
Beş bin yıllık bir mâzinin
Erimeyen son harcıyım ben halâ…

Mustafa CEYLAN

(GÜLCE-BAHÇE)