Aksaray Şiiri - Süleyman Ergül

Ortasından geçiyor tramvaya bak,
Yaşlı orospuları camii önünde,
Bu nasıl mozaik, ne garip bir yer,
Aksaray, Aksaray seni kim sever.

Yayaları binlerce karınca gibi,
Araçları saymaya gücümüz yetmez,
Metrodan boşalır bir insan seli,
Kenarda bir şaşkın belki de deli.

Hacılar pezevenkler hepsi kolkola,
Yazık oluyor koca Pertevniyala,
Tarih yerle bir olmuş talan edilmiş,
Şarapçılar yanyana dizilivermiş.

Dilenciden geçilmez caddeleriyle,
Turistlerle dolu restoranıyle,
Kimi çöp karıştırır ne bulursa yer,
Kimi koca kebabı öylece döker

Bu nasıl mozaik ne garip bir yer.
Aksaray,Aksaray seni kim sever.

Gündüzü görmekle akşam bilinmez,
Kimbilir nasıldır gece bilinmez,
Koca bir cerahat ki sıkmakla bitmez,
Vurulsa bir neşter bu böyle gitmez,

Uzanmış yatıyor köprü dibinde,
Pertevniyal Sultan ın kabri nerede
Dantel gibi mabed ne çare mahzun,
Yanında işlenen günahlar malum.

Bu nasıl mozaik, ne garip bir yer,
Aksaray,Aksaray seni kim sever.

29/05/2014