Boynuma ağlayan bir kadın vardı Mösyö, kıramadığımdan kırıldığım.. Nasıl olur da bana dair her şeyi bilirdi.. Şimdilerde hatırlarım gülüştüklerimizi, bir gece yarısı cinayetime katlandı. Beyazlığımda kirli maviye bulaştı, sayfalarımın arasında kaybolurken, bir çığlık attı hayatın acısına..
Akşamüstüydü Mösyö, bir Cadillac'ta öldürdüm onu, bir karıncayı bile ezemeyen ben, ruhunu alıp, terk ederek öldürdüm onu..
Kayıt Tarihi : 3.1.2014 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!