Kalabalık akıyor,o yandan o yana
Aklım sana gidip gidip geliyor.
Anlamıyor insanlar beni,anlamıyor.
Çalıyor bir kaset,ortalıkta gürültü
Senden gayrısını kulaklarım duymuyor,
gözlerim görmüyor.
Saatler beş'i vuruyor Kızılayda
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bazen iyi gelir insana kalabalıklar içinde kaybolmak,kaldırımları,üstad necip'cikin 'Kaldırımlar'şiirini yüreğinden geçirerek Kızılay'da kaldırımları arşınlamak.
Ankara yüreğimin başkenti...Samimi duygularınızı dizelerinize güzel yansıtmışınız.İlhamınıza bereket...
Ah Ankara'lıya neler anlattı bu dizeler....Hele bir de Ankara'lı nazlı bir güzel geçmişse yosun kaplı geçmişten iz bırakarak...Sülük gibi veya bir gökkuşagı gibi ne farkeder...İz bırakılana olunca dizeler, bir Ankara'lı bambaşka duygular hissediyor bu dizelerde...Kendini buluyor da, nice boşluga uzanan el geliyor akla...Nice Ankara'nın o huzurlu karamsar havasında, bir çift göz arıyarak atılan adımlar,arşınlanan kaldırımlar geliyor akla...Bir köşe başında ak özlemler çekerek izlemek karanfil'de sel gibi akan insanları da, yürek eleğine bir türlü takılmayısı aranan gözlerin....
Yüreğinize saglık...
İlker ÜNLÜ
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta