(Haybeden aklettim...Naklettim 1 ân...)
*
Kendine faydasız mihmandar aklım.
Yerdiğim fâniden fazladır saklım.
Seyrine pervâne,bakışım dalgın;
Vîrâne sinemden bahsettim bugün...
____________ 1 Â N ____________
*
Mîmârım hevesim,çimentom huyum;
Harcettim gözümde,yuğurdum duygum.
1 binâ mîsâli...Yükselttim; oldu(!)
Oturdum,seyrettim...Farzettim 1 ân...
Ziyandı boş duygu.Mûhaldi açmak.
(Ve-lâkin varmıştım; olmazdı kaçmak.)
Ve dâhi kararsız,olmuşken korkak;
-Girsem mi acaba? ...Düşündüm 1 ân...
*
Sağ yanım kıvılcım,sol yanım yangın;
Elimde bi çakmak:-Bismillâh! ,daldım...
.
.
(Tevbeden güzel söz...-Var mıdır? .-Yoktur!)
Vîranmış ol bina...Farkettim o ân...
*
Netîce belliydi...Kendimi yordum...
(-Etin ne,budun ne? ..Avâre,yorgun!
-His dâhi,mâlikse; sâhibe vurgun! ..)
Mağluptum...Yitiktim...Kopmuşum 1 ân...
__________________Vesairzâde
.
Kayıt Tarihi : 19.3.2012 04:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.
![Ercan Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/19/aksamustu-karalamalari-37-1-an.jpg)
O bir An)))İnsanın düşündükçe yükselişi,önü alınmaz bir yükseliştir...
kendikendini muhasebe yapmak kadar ,helede günahlarının ağırlığını kavramak kadar,ileri atılabilecek bir adım yok...Tövbeyle konulan nokta...
İnsan olgunluğu ve hakikat ışığı birbirine sarılınca bu nakış ortaya çıkar......düşünür insan ,sayısısz bir An larla karşılaşır...Yüzüne giydirdiği tebessüm elbisesiyle her pırıltının içine girer sanki..önce siyah beyaz iki renk sanarak baktığı dünyaya biraz daha yaklaşmış ve siyahdan beyaza doğru ilk adımı atar...Gökkuşağının renkleri gibi bir renk cümbüşüyle karşılaşır...
O her An bir rengin içinden geçer...Saf tülü iyice saflaşır,cemekanlaşır..yürek o katı halinden dem bu dem yumuşar...her renkten geçişte adeta makamlar geçer...Her renkten bir lezzet almış gönül bu incecik çizgiden gide gide tam olur yani pişmiş olur...Tıpkı Yunus gibi ince çizgiden bir an ayrılmadan taşıdığı odunlarla aşkın yüce makamını kazandığı gibi insanoğlu bu siyah beyaz çizgi arasında ki renkleri tane tane geçerek de pişer....Beyaz renk artık aşkın kaymağıdır...Öksürse tatlıdır...söylese şifadır..çehresine bakan tad alır,yanında bir gün kalan ızdırabını unutur,ellerini bir defa tutan ömrünce huzurludur...Aşkın dereceleri güzeldir...
Sonra ki makamlarını biz bilemiyoruz....
fakat bu bir An düşüncelerle yükselmek ne kadar kolaysa ,düşmekde çok daha kolaydır...insana musallat olan herşey,her ihtiyaç süslü ve şaaşalı görünür...Aldanmak kolaydır çünkü...
İnsan zekası ne kadar fazla olursa olsun kendini alt edecek ,kendine şaşacağı yollar açacak,tuzaklar kuracak İblis'den mutlaka sakınmalı ...
Allah'a inanmadan yükselmek olmaz..Dünyada milyarlarca insan önünde bulduğu hayatla cebelleşmekten Allah(cc) demeye fırsat bulamıyor...Buda şair ve şairelerek olarak bizim az çalıştığımızı hatta bir an düşünmediğimizi açıklar...
En güzel ve en şahane şiirleri yazıp dünyaya yaymayılıyız...Zaten bir mısranız ulaşsa dünya o bir anlık düşünceyle kendini kurtarabilir...Çilelerin boynu kalın...Güzel şiirler ancak hakkından gelir efendim.......sevgi ve saygılarımla......
Mehmet YUSUFLAR
Her zaman ki gibi derin manalar ihtiva eden harika bir şiirdi.
Haz ve ibret alarak okudum.
Yürek sesiniz susmasın, daima coşup çağlasın.
100+heybem.
Selam ve dua ile..
TÜM YORUMLAR (15)