Akşamüstü Şiiri - Gökhan Zincir

bekledim penceremde karanlık olmasını
oysa bahar kokarken odam
elbet dosttu serinlik
elbet gündüz yorgunu
esti uzaklardan, eski hatıralardan
ılık bir dem aktı yine de gülümseyen yüzümde
her şeye rağmen
ve çaresiz bir o kadar...

akşamdı elbet gelen
ağır ağır koyuldu esmeri
yıldızlara müjde
mavinin tam üstüne

soğuk
ve bir o kadar mucize...
akşamüstü ve bahardı işte,
zamanın huzuru sardı tüm sessizliği
sözler umut umut açtı birden
derken
... yaklaştı yarın
akşamüstü
ve bahardı işte!
bilirdim hala erken,
daha vardı geceye.

1 Nisan’07