Bir kızıl dağ yangınının eteklerine oturdum akşamüstü.
Dallardan damlıyordu güneş saçakları.
Kollarımda sensizlik, gözlerim uzakların .
Ve kırlangıçların hayali coşkusu mavi sonsuzlukta.
Seni anımsattı güneş, gülümseyip giderken.
Birde hasret...
Her yanım nasılda ürperdi, ufku silerken karanlık.
İşte başladı sarhoş bir yaz akşamı.
Ve sindi serçe sesleri kara patiskalara.
Aylak adım bir yol tutturdum, yalnız yitiklere.
Beynimde binlerde düş ölüsüyle...
Suskun sokaklara karıştım, ağlıyordu köhne kaldırımlar.
Ve -duydum- hazin bir şarkı fısıldıyordu lambalar.
Ansızın sağanak ağladı gök, yapay yakamozlara.
Ay üşüdü... Gece ıslandı... Hıçkırıklara boğuldu şehir.
Yağmur; acı bir çığlık gibi çöktü gözyaşlarıyla...
05/07/2019 18:53
MIKAIL GÜMÜŞ
Kayıt Tarihi : 5.6.2019 16:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!