Akşamüstü Şiiri - Cüneyt Han

ilk kez,
İzmir körfezinin
iki yakası arasında
salınan vapurda,
güvertedekiler
martılarla paylaşırken
simitlerini,
rüzgârlı bir akşamüstü
gördüm seni.

minik serçeler
işgal ederken,
bakır semaverde
karanfil kokulu
çayların demlendiği
salkım ağacının
gölgesini,
güneşli bir akşamüstü
sevdim seni..

ama kutsal kitapta
yazdığı gibi,
tam vaktinde gelmişti
ölüm meleği!
ve ben
yüzüme sürmeden önce
çamurlu ellerimi,
yağmurlu bir akşamüstü
gömdüm seni...