Akşamüstü Şiiri - Aslı Demirel

Başın önündeydi
Gözlerinden marur bir melodi akarken
Söyle hangi notasındayım
Her tınımı sana adamışken
Hiç takılıyor muyum yürek teline

Farkında bile değilsin
Baktım öylece köşeden kayboluşuna
Hâlâ kokun tenimdeyken
Gözlerim sıvazladı omuzlarını
Bakmadın belki de bakamadın
Kaç rüzgâr karıştırdı düşüncelerimi
Öylece peşindeyken soluğum
Bilemedim
Saymadım da
Davam rüzgârla değil
Bıraktım saçlarımca dolaşsın
Değmediklerinde

Biliyorum
Döneceksin ayak sürüye sürüye
Yine bakmayacak yüreğinin sesi gözlerime
Hangi kuyuya taş sayıp attın sözlerini
Toplarım yalvar yakar kırk akıllı
Çıkarırım izin ver eskilerde kalan sevgini

Hiç geliyor mu aklına
Hiç sen de özlüyor musun
Neden bu boyun eğiş
Dokundukça benden mi senden mi kaçıyorsun

Nasıl becerdin bu sıra dağları dizmeyi
Ben yıkamıyorum
Ne kolay bilir misin
Pembeye boyamak çatlak duvarları
Tek bir dudak kıvrımına bakıyor
Ufacık bir nida
İstediğim

Yok... yok...
Konuşma hatta
Düşündüğünce gözlerime dal
Razıyım kopmaya dalımdan
Boşlukta yuvarlanmak zor ötesi

Tutmaman ellerimle sunduklarımı
Duyamamak hoplatan sesini
Her seferinde kocaman bir off
Diyerek girdiğin kapı
Halsiz kapanışlarda
Ben de unuttum şen kahkahaları
Korkar oldum bir parçamı daha dökmeye

Diyorum ummadığım bir anda
Diyorum hüzünle cebelleşirken
Çalsan kapıyı
Bir akşam üstü
Dönüş yolunda unuttuklarını
Toplayıp demedine
Sunsan kapıdan yüzüne yerleştirişinle
Bir anda unutsam gidişlerini
Gelişinin verdiği kanat sesleriyle

Ben de olmayışların hayallere karışsa
Ya da ben
Rüyalarıma kuruluşlarındaki
Gerçeğe dolansam
Olmaz mı

Hadi bekliyorum
Gittiğini izlediğim yerden
Bir akşam üstü
Bak bana eskisinden güzel
Yeni oluşunun parıltısıyla
Hatırlamayacağım inan
Arada kaybettiklerimizi
Zaman dönmez geri
Ben de dönmeyeceğim
Kahkahalar çığlığınca
İleri olur gözlerimin izleri...

(23 08 2007)