Akşamüstleri Kronik Hüznüm

Kronik hüzün bana akşamüstlerim
Gelmiyorsun, sancılarım nüksediyor
Birden bire gözümün suyu geliyor
İçimdeki çığlıklarım uyanıyor

Ah, çat kapı gelen acınla vuruldum
Ölüm kalım savaşım yenileniyor
Kurşunlar ta ruhuma kadar sekiyor
Duygum yüzüme ecel teri döküyor

Akşamüstlerinin asırlarındayım
Can, ne dermanım ne takatim kalıyor
Bu acıya anestezi bulunmuyor
Ölüme kirpiklerim düğümleniyor

Yokluğuna kesilip biçiliyorum
Benliğim kan revan içinde kalıyor
Yüreğimden sana şiirler doğuyor
Şiirlerin yüzü yüzüne benziyor

Adın adın şiire sarılıyorum
Yaram dönüp dönüp öpüyor okuyor
Kalem ve sözüm göğsümde büyütüyor
Kronik hüznüm şiirle avunuyor...