Akşamüstleri Şiiri - Hasan Okursoy

AKŞAMÜSTLERİ

İnsanoğlu bir bavul
Şehirden şehre taşınır durur
Neler sıkışır içinde
Biri çıkar yenisi konur

Gurbet bitmez bir çile
Bazen avunur?
Yalnızlığı boşalıp
Önüne konur

Her şeyin kıyısı
Bakar durur size
Bu yaşam bir bilmece
Sonunda gelinir düze

Her canlının vardır sesi
Artık gelmez eski mektuplar
Meyil denen bir kutuda
Toplanır postalar

Alınmaz çıktıları
Dosyalasa kim okur?
Bir de Facebook yorumları
Kimse saklamaz onları?

Her bakış bir köprü gibi
Uzanır odana
Kimi toprak kimi beton
Demir üşütür dallarını

Çıt yok
Yine sel olur akşamı
Üşütür poyraz
Öksürür yalnızlığı

Ölümdür
Yaşam kıyısında en son soluyan
İçin zonklar
Sonunda kalır bir hatıran

Türküler hiç eskimez
Söylenir sevinçte kederde
Bir de yıldızlar
Bakınır gecelerinde

Gidenler için
Hep kalanlar ağlar
Yaşam diyalektiğidir bu
Yaşar ve akar dağlar

Buruşuk kâğıtları
Artık konuşur yıllar
Alazında duvar kavukları
Dumanında solur odalar

Ah! Bu akşamüstleri
Sıra selviler gibi bekler seni
Ne varsa önüne döker
O akşamüstleri

Hasan OKURSOY