Akşamsefası Şiiri - Atakan Daşdan

Günün kızıl şafaklarda
Can çekiştiği bir anında,
İstanbul'u seyrediyorum,
Kadıköy sahilinden.
Karşımda sessiz bir gidiş,
Muhteşem bir görünüş...
Sanki altınyaldızlı bir pano...
Nar gibi kızarmış bulutlar
Sarmış kollarıyla
Akşam güneşini.
Germiş İstanbul'un üstüne
Bakır renginde bir perde,
Akşam güneşi, son aydınlık...

Eritip zamanı,
Eski ihtişamını giydirerek,
Nakşediyor İstanbul'u.
Zer çekmiş minarelere,
Çağırmak için vakt-i ezana.
Sırmalar takmış surlara.
Göz kırpıyor Ayasofya'dan,
Sultan Ahmet'ten
Günebakan, sonaydınlık...
Akşam/sefası...

Salmış eteklerini
Boğazın maviliklerine,
Altın renginde yakamoz..
Hırçınlığı bırakmış dalgalar,
Ayrılıktan hüzünlü dalgalar...
Akış tutup uğurluyor,
Çığlık çığlık martılar
Kanat çırpışarak..

Dalımdan bir yaprak koparıp
Güzümden uzaklaşarak
Gönlüme doğuyor,
Son aydınlık, akşam güneşi..

23.07.1997
Atakan DAŞDAN