Kalbim deli bir zeytin ağacının dibinde gömülü
Ruhumu şaşkın bir meltemin aldı götürdü
Bedenimse senden çok uzaklarda hapis
Ondan olsa bu garip hallerim
Oysa ben geceleri sevmeyi akşamsefalarından öğrendim
Gündüzlerini umursamazcasına kibirli
Bütün yıldızların sadece bana yanıp sönerdi
Ağustos böcekleri kapatana dek gözlerimi
Yosunların öğretti bana yürümeyi
Koşmayıysa kendim öğrendim her seferinde
Sırf en güzel mevsiminde yakaliyim seni diye
Ve her seferenide ağlaşarak ayrılacağımızı bile bile
Beyaz duvarlarına aşık begonvillerle alıştım sevmeye
Ve boynu bükük üzüm salkımları öğretti kıskanmayı
Her gece efkarlanıp içtiklerime bakma sen
Sarhoşluğumun tek sebebi denizinin tadı
Ve seni sevmenin tek karşılığı
Ait olduğun bir yer olduğunu farketmek
Her kokuyu sen sanmak
Her esintiyi senden bilmek
Adını söylemeyi beklerken
Susabilirim yıllarca
Tek şartım söz vermen bana
Sana yüzsüzce her döndüğümde
Beni hep aynı seveceğine...
Kayıt Tarihi : 12.4.2010 00:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!