Akşamların Rengi Mey Sesi Şiiri - Haydar ...

Ben Yaban'a Yaban demem, benim sılam olmayınca
Yine duygularımın menüsünde sen varsın Mey!
Zaten hiç eksik olmadın ki...
En susuzluğuma yetişen bir avuççuk sudan bile
Mey tadını alır oldum.

Doğrusu içki kültürüm yok çok şükür.
Ama, her akşamın gecelere uzayan alacasında esriklik
Limanlarıma demirliyor ve büyüleyen bakışların...

Doğrusu kum tepelerinin dudaklarını efsunlu bir tül gibi örttüğü....
Ve çöl kumullarının gerisinde bir serap gibi
İçime işleyen bakışların yok mu...
O güzelliğin sarhoşuyum Mey!

Akşamlar! ! !
Kuru kıraç, gün yanığı, ayaz vurgunu
Yalnızlığımın bozkırlarında ki akşamlar...

Akşamlar!
Yapraksız dallar arasından süzülen ölgün ışıltılar gibi...
Özleyişin, hüznün ve yalnızlığın burukluğunu devindiren
Her akşam mey sesidir bende,
İçmeden sarhoşu olduğum akşamlar...

Akşamlar!
Koynunda uyuyan güllerin ve güzelliklerin
Okşayıcı meltemin oluyor sinemde akşamlar...
Esrikleşiyorum...
Sonra,taşınamaz bir bun çöküyor içten içe...
Daha bir deviniyor, daha bir yanıyor yüreğim...
Ve yandıkça umutlanıyorum
Tan basımlarına taşıyan yalan düşlere...
Mey'dir aradığım kendimden geçmek için...

Yıldızlar!
Yıldızlar nasıl da yalnızlar...
Seven sevilen gönüllerin yanışları gibi...
Yüzlerinde gülüşleri ışık ışık...
İçlerinde eriten magmalar...
Yıldızların yanışlarını seviyorum.
Kim bilir kimlere sevdalılar...ki,
Geceleri uyumuyorlar ben gibi...
Güneşlerini buluncaya değin.

Akşamlar
Ah güzel akşamlar!
Sende yanık gizli bir ezgi arar sevenler...
Bu arayış bir bekleyiş, bir sitem,
Gündüzlerin heyemolasında
Kaybolan umutların, özlemlerin canlanmasıdır...
Göklerden salkım salkım sevgili yağacakmış gibi...

Akşamlar!
Esen yelleri saçlarımdan tutamayan bir el gibi,
Beni benden alıyor...
Bir kaynaktan doğup bir bardağa boşalırcasına...
Mey'le başbaşayım şimdi...
Sense ney'le başbaşasın sevgili...

Duyulur mu bozkırlardan dağlar ardına çağrılarım...
Her anışta kulağında bir çınılama duyarmısın?
İçimden sana gelmek geçer hep; yeltenir yekinirim de,
Ben yaklaştıkça sen daha bir öteye taşırsın ışıklarını...
Karanlıklara gömülürüm, gelemem.

Akşamlar!
Karanlıkların gölgeleri değilmiydi bizi gecelere bağlayan?
Göklerden süzülerek gelen sıcacık yüzünü öpecekmişim gibi...
Beni Mey esritiyordu sevgili,
Sen de nağmelenen ney'in tınısı...
Yiter giderdi gölgelerimiz tan basımlarında
Uykuya hazırlanan yıldızlar gibi...

KÖMEN