Akşamları yola bakarken

Akşamları yola bakarken yorulup
uyuyakalıyorum
olduğum yerde

sonra gece uykusuna karışıyor uykum
orada öyle üzerimde hiç bir örtü olmadan

sabahadek rüyalarda hep seninle
seninle bütün kavgam bütün sevecenliğim
her şeyi seninle paylaşıyorum hiç olmadığımız kadar
içiçeyiz seninle
sanki hiç bitmemiş
gitmemiş gibisin

anlıyorum ki
ben sende doğmadan daha
hayatımı kaybetmişim

bu yüzden mi paramparça oluşum
şimdi bulabilirsen bul beni

öylesine çok sandın ki senin olduğumu
işte bu yüzden şimdi o çok sevdiğimiz şiirerimiz ağlıyorlar
şimdi sana dair her şey
matem tutuyor

bense ağlayamıyorum
hep öyle bildiğin gibiyim
tekrarları yaşıyorum

her kelimenin arasına bir virgül koyuyorum
yazık ki aşk tek bir hece

hani uzar sanıyorum böyle virgüller koyarsam hani
nokta ya da nida olmaz
sonra ben neyle avunurum ki

aslında sağlıklı olan her şeyi paylaşmak bölüşmek olabilirdi
her şeyi bana bırakmamalıydın
bu yük çok ağır

hem ben çabuk eskitiyorum
hatıralar sende daha da taze kalabilir

önceleri yamalı mamalı idare edip gidiyorduk
ama ya şimdi
yama da tutmuyor

zamanın hışmına uğrayıp epriyor herşey benim elimde
duygularım da dahil

daha palazlanmamışım
kuşlar gibiyim
aşkın koyduğu adla yaşıyorum

ne kadar çabalasam
her seferinde düşüyorum
çırpınıyorum ama

uçmayı öğreneceğim o gün gelecek

eskiden olduğu gibi
muzipliğim üzerimdeyse her şeyi birbirine karıştırıyorum
gömleklerini giyip ortada dolaşıyorum
salaş salaş

baharat karıştırıyorum hayatın satırları arasına
en çok ta karabiber
oysa sen esmer bile değilsin
göz rengin bile bir acaip

şimdi biri var
aşk bittiyse arkadaşlık ta ölmedi ya
şimdi biri
bana talip

üzerime gözlerin bulaşıyor
söyleyim de şımar biraz
senin yerin başkaymış
kimseye içim ısınmıyor
vazgeçemiyorum senden

virgüller koyuyorum satır aralarına

13/Aralık/2011/Salı/Bodrum