Hüzün dolu bir günün sonunda
Yine oldu akşam
Aydınlıklar kayboldu
Ruhum gibi karardı gün sonu
Göremediğim zamanlar zaten
Karanlıktı gün boyu bana
Yalnızlıklar başlıyor tekrardan
Karanlık olan akşamlarda
Durdur bakalım gönül laftan sözden anlamaz
Boş kadehler gibi bom boş içi
Efkarı başında yığınla san ki dağ gibi
Karanlık olan akşamlarda
Sabahı beklemek nasıl bir iştir
İşkenceye dönüşür dakikalar
Uykulara hasret gözlerim
Gecelerin sabaha dönmesini
Sabırsızlıkla bekler
Aydın gün ne çaredir gönüllere
Farkı yok gecelerden ama yinede
Cadde ve sokaklarda görülür insanlar
Avutur misali kendimi arar dururum
22.05.2004 Turhal
Mustafa İleriKayıt Tarihi : 2.4.2012 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!