Akşamlar, yaşamın orta yerine gökten düşen yıldırım gibi hüzün ve acı veren saatlerin ruha sapladığı bir kurşundur! Bu saatlerde insan önce kendisiyle hesaplaşır, sonra da dünyayla! Akşamlar, gönüle acının yükledigi en ağır yükleri omuzlamak için ruha çöken karanlığın başlangıcıdır.Burada başlar saatler geçmek bilmemeyi! Bu saatlerde sızlar icin! Bu saatlerde ağlarsın, geçmişine, geleceğine, yaşamadığın yaşatılmadığın günlere …
Akşamlar, kedere ev sahipliği yapan ve elemin tavan yaparak kederle dertleşmesinin aynı payda birleşme saatleridir. Bu saatlerde daha çok yorulur insan! Bu saatlerde bekler gelsin diye bekledikleri! Bu saatlerde yorulur insan kendi beklentilerine günün yoğunlugunda cevap bulamadığı sorunlara ve sorunlara cevap aramayı!
Akşamlar, insanın en çok kendine kırıldığı anlardır öksüz bir çocuk gibi, ya da sahibini bekleyen bir kedi gibi pencere kenarında aysız gökyüzünü seyrederek teselli bulmak için yıldızları araması!
Akşamlar şiirin, sanatın, edebiyatın, beyinde hamurunu yoğurarak kendine son aşamaya getirerek görselliğe sunması için bir vesiledir.. Düşünceler bu saatler de yoğunlaşır, bu saatlerde insan kendini kendi içinde arar, bu saatlerde hesaplaşır yaptıklarını vicdanının süzgecinden geçirerek bir yol arar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta