Akşamlar Milyonlarca Ağrı

Yolların, yılların, bugün de elleri bomboş

Can yanım, yoksun
Akşamlar bunu cana bir milyon hatırlatıyor
Gün batıyor, sen hâlâ uyuyor musun
İçim sancıyor, sen beni duymuyor musun
Alacakaranlık beni içine alıyor
Beyaz bir ağrıya daha sarılıyorum
Biliyorum, gözlerimi kapasam ben ölüyor
Gecenin yarısına yaramla bütünleşiyorum
Yüreğimde şiirler tüttürerek sabahı ediyorum

İstanbul, yokluğunla dolu, hasretinle dolu,
İstanbul seni sevmekle dolup taşıyor
Gözlerime hüznün dolup taşıyor
Dikemediğim yaranın
Kırk bin iğne ucu ciğerlerime batıyor
Ne yana tutunmaya çalışsam
O yana dökülüp saçılıyorum
Binbir gül olmuş sana doğru damlıyorum
Irmağıma bırakılayım, sana yolumu bulayım...

Akşamlar, can yangınımı bir milyon hatırlatıyor.

Akşamlar kimine hüzün mevsimidir...