Akşamlar Şiiri - Alper Vatansever

Yine güneş batıyor
Batması gereken yerden
Bir hayat sönüyor bu şehirde
Akşam yıldızı başlayınca göz kırpmaya
Ben sönüyorum

Akşamları soğuktur bu şehrin
Sokaklar üşür yokluğunda
Dışarı çıkmak cesaret ister
Güneşin yokluğunda
Hiç sevmem akşamlarını bu şehrin
Bir akşam vakti gelecek ölüm
Ve bir akşam vakti üşüyecek gözlerim
Hiç kimse varmayacak farkına sensizliğimin
Kimse ısıtmayacak bir daha beni
Senin gibi!
Bu şehrin üşümüş kaldırımlarında

Saat ilerledikçe daha çok çekiliyor insanlar
Hepten yalnız kalıyor kaldırımlar
Bir yalan söylüyor yıldızlar
Onlar bile ısıtmıyor
Güneşi simgeliyorlar
Bu yalan akşamlarda
Akşamlar....

Sonra birdn gözlerim kapanır
Bir yıldırım gibi düşmek zihnine
Bir tokat gibi sensizliği haykırmak
Kendimi anlatmak
Üşümüş kaldırmlara
Bir cesaret bunları yapmak
Ve sonra durgunlaşmak gerekiyor
Çünkü hiçbir yalan seni geri getirmiyor
Hiç bir akşam seni anlatmıyor bana
Akşamlar bile yetmiyor
Yaralarımı saklamaya
Gittikçe büyüyorlar..
Doğru sözler ilaç
Ama üç yalan tüm doğruları silip atıyor...

Zaten yavaş yavaş sabah oluyor
Güneş yine olması gereken yerde
O hiç vaktini kaçırmıyor
Ama sen..
Verilen doğrular emilip gidiyor
Sahile yazılan aşklar misali
Deniz gelip siliyor...
Ve o aşk yaşanmamış sanıyor sahile gelenler
Akşamları yaşamıyor artık aşkım
Kalbimi bıraktım
Yalan akşamlardaki üşümüş sokaklara
Yalanların bile üzmüyor artık beni

Yalnız sevgim kaldı atılmadık
Bırak o kalsın yalansız
Bırak o kalsın
Akşamları da yaşıyorum sevgimi
Sen olmasa da...
Sen sevmesende
Bağırıyorum seni sevdiğimi...