Akşamlar Şiiri - Ayhan Demir

Ne ellerim,ne ayaklarım,
Yüreğim ızdırab içinde,altında prangaların.

Çepeçevre sarmakta başımı karabulutlar,
Yüreğimi çepeçevre sarmış,prangalar.

Olsam da kürek mahkumu,hayal içinde,
Sevmekteyim,olsam da ızdırab içinde.

Sevmekte geç kalınmış sevgiler,
Sevmekte geç kalmış,kader içinde kader.

Sevmekteyim seni,bu hakikat,bu gerçek,
Sevmekteyim akşamları,tek.

Hayalini görmek,nasiptir bana akşamları,
Bir seni,bir de tanıştığımız baharı.

Gündüzleri korkarım,adını anarken ben,
Yalnız akşamları ağlarım,seni düşünürken.

Akşamlar bana gardaş,
Akşamlar bana yoldaş,akşamlar bana sırdaş,
Taş bastım bağrıma,bir akşam üstü,taş.

Derdimi anlatırken gecenin karanlığına,
Bağrıma bastığım taş bile sessizce ağlamakta.

Yıldızlar şahittir,şu perişan halime,
Ay da çevirmiş yüzünü,gülümsemekte.

Bu şehrin loş ışıkları,karanlığı sararken,
Yalnız kaldım bu loş ışıkta,gölgelerle ben.

İnim inim inlemekte kaldırım taşları,
her adım atışta.
Gecenin sessizliğini bozmakta kuş cıvıltıları,
güneş doğduğunda.

Ah! Yüreğimden geçenleri bir dinleseydin akşamları,
Belki ozaman çözerdin,gönlüme vurduğun prangayı,

Seni sevmeme ne prangalar,ne ızdırablar engel,
Yalnız akşamları,gönlüme bir hüzün çöker.