Akşamlar Şiiri - Şenol Mersin

Akşamları sevmiyorum,ıssız soğuk ve karanlık,
Hasretle beklediğim sabahların öncesinde,
Puslu pencerelerin ardındaki yıldızlar dostum oluyor,
Yapraları dökülmüş ağaçlar gideriyor yanlızlığımı,
Bazan derin derin iç çekiyorum,
Bazan hayalinle yaşıyorum,
Akşamları sevmiyorum çünki seni bulamıyorum,

Nemli dudaklarımdan ismin dökülüyor,
Karanlık bir noktaya seni,biraz öteye beni yazıyorum,
Sonra bir çizgi çekip aramıza,çizğilerde birleşiyorum,
Ve çizgilerden bir ev yapıp,içine seni yerleştiriyorum,
Akşamın karanlığında çıkan rüzgar,
Alıp götürüyor bütün hayallerimi,
Akşamları sevmiyorum çünki seni bulamıyorum,

Dostum oluyor yokluğunda,kalem ve kağıtlarım,
Hep seni yazıyorum,hep seni anıyorum,
Kulaklarım çınlıyor,ıssız karanlıklarda,
Ve beni andığını biliyorum,neşeyle yazıyorum adını camlara,
Hep hayalinle avunuyorum,sonra mutlu günleri düşünüp,
Resmine dalıyorum,
Akşamları sevmiyorum çünki seni bulamıyorum,

Başımı hüzünle koyuyorum yastığıma,
Biliyorum tek çare uyumak sabahı bulmak,
Rüyaların süslüyor karanlık gecelerimi,
Bazan ızdırapla uyanıp seni arıyorum ama bulamıyorum,
Sabaha ne kaldı şurada,biraz bekle diyorum,
Akşamları sevmiyorum,çünki seni bulamıyorum,