Akşamlar Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ah bu akşamlar akşamlar içime duman çökertir,
sormayın yaram çok derin ney gibi beni inletir

tüter ayrı düştüklerim ah edip de iç çektirir
dilsizdir kapı pencere ah bu akşamlar akşamlar

eski radyolardan hüzzam uğradığım istasyondan
bam telime gam dokunur oturup destanlar yazsam

bekleyip sabahı etsem haber yok ki yolculardan
ince ince pek inletir onlarsız geçen akşamlar

dudağımda bu şarkılar saçlarımda rüzgar yeli
dinmez bitse de yağmurlar gözlerimde yaşım seli

kalbimdeki ölüm deli üzerimde gurbet eli
ah ne istiyorlar benden zifir karanlık akşamlar

arasam da odalarda ne bir anı ne bir nefes
der ki bana hayat acı içimden yükselen ses

hayat acı bir meyvedir tadacaktır bunu herkes
ah hem kokuşmuş çürümüş bayat bayat bu akşamlar

Ayda yılda bir görünüp, yoluna gider kervanlar.
Hasretle andığım canlar yolcusuz karanlık hanlar;

sazlarına hükmü geçer dize dizer hep ozanlar
hasretle andığım canlar söyleyin nerde akşamlar

sizleri sevmek özlemek hep hasret ayrılık demek
dayanılmaz bir hal ki bu zor oluyor böyle çekmek

üstüme örtme geceyi zor bu bilmeceyi çözmek
ah bu yıldızsız akşamlar ah bu mehtapsız akşamlar

26/Kasım/2009/Bodrum