Akşamki Hülya Şiiri - Nizamettin Saltan

Akşamki Hülya

Uzandımdı dün akşam ranzanın şiltesine
Dalıverip gitmişim bir ân saat sesine

Gözlerim çivilenmiş kör pencere camına
Doyulmuyor otelde bu yerin akşamına

Bitmese hiç akşamlar, karanlıklar gitmese
Gece olsa ortalık, dakika seğirtmese

Saatin çınn çınn sesi, odanın sessizliği
Bana telkin ediyor gibi kimsesizliği

Perdesiz pencereme çektim hayâl peredemi
Geçirdiğim yılların hepsi aynı yerde mi?

Dekor dekor bir sahne, o hâzin hâtıralar
Viran olası o ev, o cadde, o sokaklar...

Nasıl sığıyor yıllar bu küçücük odaya
Tükenmiyor şeritler, bitmiyor saya saya

Tık tık sahne kapısı, ve perde aralandı
O gecede içerim yeniden yaralandı

Safâ geldin güzelim, mütevâzi odama
Kırgınlığın gitti mi bu münzevî adama?

Ana olmuşsun duydum bir oğlan çocuğuna
Beni anlat ne olur, beni an çocuğuna

Böyle düşkün aşkına, şöyle mazlumdu diye
Söyle, biraz sevgimi verdim ona hediye

Hani kar yağıyordu, konuştukdu seninle
Aşkımı ilân ettim bin bir türlü eninle

O mehtaplı gecede naz yaparken sen yine
Dize geldim oturdum, sarıldım eteğine
............................................................
Saatin zili çaldı, bir günü müjdeledi
Hayâlim suya aktı, hayâlim sendeledi

Görecektim son defa ana olmuş yârimi
Dalacaktım seyrine sildikçe gözlerimi

Bitmese hiç akşamlar, karanlıklar gitmese
Gece olsa hep âlem, dakika seğirtmese.

(1986)

Nizamettin Saltan
Kayıt Tarihi : 1.4.2003 23:42:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Nizamettin Saltan