Akşamın vakti. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Ellerinden uçardı kuşlar,
Gölgelerde akardı ırmakların,renkler üşürken,
Dudaklarında...

Seheri kuşluğa teyelleyip,
Yanardı kuşlar güneşte...
Gagalarında saatlerce,tutmak için zamanı,
Çalarken şehrin çanı,
Okunurdu bütün minarelerde akşam ezanı

Siteminde kuruyarak,akan gözyaşları derlerdi
Denizin,
Ilgın eserken doğa,
Çam kokuları göğe ağar,dı
Tam tamına akşama beş kala...

Her geçişinde ordan,
Buluşurdu ay hilalken,yıldızlarla.
Yağmur yüklü bulutlardan firarda.
İnceden inceye duyulan o hıçkırık,
Sessizliğinde akşamın.

Ve bir bahçeden duyulan oynak hava,
Bir başkalık salarken koya,

Sen her geçişinde ordan,geçerdi,
Düğün alayı Martıların,başının üzerinden.
Ellerinden uçardı kuşlar,özgürlüklerine...

Sahilin boş olduğu o saatlerde.
Renkler parıldayıp anlında,aksederdi denize...
Bütün deniz kızları akşamın o vaktinde,
Orada raksederdi...
Gölgelerde akardı ırmakların.

18/Nisan/2009/Cumartesi/Ankara