Akşamın süzgeçi Şiiri - Ahmet Baris Ay

Kalamış'ta
parkta
bankta oturmuş bir ihtiyar
Haziran akşamı bir tablo gibi asılı önünde
ve ömrü bir madalyon gibi
boynunda

omzundan kolları akıyor
kollarından elleri
saatinin çarkına zincirli bilekleri

sevinç
süngerde su gibi emilmiş
bir sokak köpeğinin mahsun gözlerinde
bayatlamış ekmek gibi döküyor kırıntılarını
köşesinden kardeşçe bölündükçe

nedendir bilen var mı
nasıl olup da yine yepyeni doğacak yarın sabah
şimdi battığı gibi
her akşam mavi bir kapta
altın suyuna batırılan güneş

umut neden hep yenidir bilen var mı

yaz akşamları eğildikçe güneş
hepimize ama hepimize
upuzun gölgeler bahşeder

ucundan şefkatli ellerin paslı bir mendil gibi tuttuğu gölgeler

delikli gecelere ırmaklar gibi dökülen gölgeler

01.06.2009