Akşam çöktü İstanbul’a,
Sessizlik dalgalandı boğazda.
Gökyüzü kızıla boyandı,
Güneş batışıyla selamladı.
Ben oturdum pencerede,
Akşamın sessizliğini dinledim.
Sensizlik kalbimi sardı,
Yalnızlığımı hissettim.
Aklımda sen vardın,
Gözlerimde gülüşün.
Seni özledim,
Yanında olmak istedim.
Akşam çöktü İstanbul’a,
Sessizlik ve sensizlikle.
Ben yalnız kaldım,
Aşkının hasretiyle.
Kayıt Tarihi : 13.8.2024 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!