Akşamın Karanlığı Şiiri - Kemal Berk

Akşamın karanlığı çöktü üstüme
Ay ışığı vuruyor garip yüzüme
Esen yeller çarptıkça göğsüme
Ta içimden geliyor bir ahhhh diyebilsem

Çöktükçe çöküyor hüzünler yüreğime
Çok uzaktaki yıldız haber salar gönlüme
Ateşi bırakıp kaçan gülüme
Ta yürekten geliyor bir vahhh diyebilsem

Güneş güler, yıldız güler, ay güler
Sudan çıkmış balık bile halime güler
Yavru enik bile çaresiz su derde güler
Ta boğazımdan gelir bir tühhhhh diyebilsem.

Ermemiş Kül’özü ham armut gibi bakar
Dertlendikçe dertlenir ağıtlar yakar
İnsanı sevmeyen insanı yıkar
Ta yüzüne tükürüp puuuu diyebilsem

Kemal’eren/Kemal Berk.