Akşamın hüznü bağrımı sızlatıyor

Yar…
Bilmem ki nerdesin
Hasretin fecrinde ümitsin
Lal olmuş bu halde gurbetsin
Sabrın sadrından gelen ülfetimsin

Razıyım
Eylül akşamlarında
Issız sokakların gözyaşlarında
Yere düşmüş yaprağın hüzün sağanında
Umutların hicran damlalarında ki heyecana

Can
Gel diyor
Heves dinmek bilmiyor
Gönül meftun olmuş akıp gidiyor
Dil sukut ediyor, hal sessizlik içinde yazıyor

Gün
Sessizce çekiliyor
Akşamın hüznü bağrımı sızlatıyor
Yine mi yoksun, umuttan uzaksın dedirtiyor
Susup boyun büküyor, hal hicranla sesleniyor

Oysa
Ben masumdum
Her şeyden habersiz bir yolcuydum
Nazarlarınla içime işledin, yüreğimde hissettirdin
Ve şimdi, çaresiz bir şekilde acılara gark edip gittin