Akşamın Gölgesi Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Doldukça çukurlara akşamın gölgesi yavaş yavaş
Kapatır kendini hülyalı gözlere usulca Varlık
Yaradan fecrini dopdolu bakışlara vermez
Ne zamandan beri böyledir hiç bilinmez
Uğursuz sesler yükselir
Aşkı bulduk!
Diye taa uzaktan
Eski bir evin saçakları dokunur gibi
Okşar baykuşu
Solar gökyüzü
Kapkara bir sarmaşıktır artık özgürlük
Yapayalnız kalır
Sevdayı,
Sessizlik göğünde aldığı
Soluk sanır insan.