Yavaş, yavaş çıkacaksın bu taşlı yokuşu,
Omzunda rüzgârın savurduğu solgun yapraklar,
Ve bir an duracaksın, göğe dalıp susarak…
Gölgeler uzuyor…
Yüzün gölgelerde eriyor,
Ufukta titreyen ışıkları seyret, gece geliyor…
Eğilmiş toprağa, titrer bir damla gözyaşı,
Kırık dallar üstünde suskun kuşların yası,
Sessizlik mi çöktü?
Neden soğuk bu taşın anısı?
Bu, kalbin duyduğu eski bir mırıltıdır,
Ufukta titreyen ışıkları seyret, gece geliyor…
Hatem Çetinkaya
Kayıt Tarihi : 25.2.2025 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!