Akşamcı Şehir Şiiri - Osman Balkıs

Bir baş ağrısı bende akşamlar,
Tatlı bir uyuşukluk şehrin üstünde.
Apartmanlar sigara içer,
Bahar hasretiyle.
Şişkin göbekleriyle püro,fabrikalar,
Kar hevesiyle.
Pencerelerden uyku süzülüyor
Ve şehir yorgun,
Yorgun şehir.

Çağların,yılların,saatlerin,
Kireçlenmesi eklemlerinde.
Romatizması tutuyor sonbaharları,
Güneş kaf dağlarının ardında saklanmaktadır.
Kurşuni sisler kaplar üstünü kentin.
Yayılır varoşlara bulvarlara,
Gökdelen yamaçlarında siren sesleri
Aç yarasa sürüsü uğulduyor beyninde.
Kalorifer peteklerine dolanmış damarları.
Ve şehir hasta,
Hasta şehir.

Kirli saçlarını hiç yıkamıyor,
Yüzünde kirden,isten,utançtan çizgiler.
Diri kızlar şampuan köpüklerinde,
Şelale,şelale afişler bilboartlarda.
Çeşmelerden çağlar ötesi ezgiler.
Lağamlardan yayılıyor ağır parfüm kokusu
Ve şehir kirli
Kirli şehir..

Her akşam bir meyhanede,
Loş sözlerine sızıyor arabeskin.
Gece olunca
Kaldırım taşlarına yatıyor.
Cılk yumurtadan çoğalır tinerci çocuklar,
Her duvarın dibinde kanlı kusmuklar..
Gün doğunca,umut doğar
Kirli serçeler,güvercinler,martılar,
Kravatlılar,işçiler,fahişeler
Meçhul ufuklara kanat çırpıyor.
Ve şehir dertli
Dertli şehir.

Beklentilerin,imajların,umutların
Heyecanıyla kravatını takıyor.
Bir resmi evrak ciddiyetinde yüzler.
Ürperir bir kez daha aynalar.
Suratında bin renkli insan çöplüğü,
Kalabalıklar dolaşıyor damarlarında.
Simit ve kalabalık,
Ve dolmuş ve vapur.
Bir karınca ordusu istilasında kent,
'Sessiz gemi'gibi yol almaktadır.
Ve şehir kurtlu
Kurtlu şehir..

Ey akşamcı şehir,
Sarhoşluğun şarabım,
Kirinde alınterimi görmüşüm.
Sen yalpalanırken modernizm depreminde,
Ağır gelir eski elbiselerim.
Savurup sokaklara kirman kirman bükülü,
İlmek ilmek dantelalı el örgülerimi.
Gelinliğimin bakir dokumu pamuklu,
Pamuklu bakışlar, o beyazlık,o köylü
Atıp neonlu pavyonlarda,barlarda
Esnaf bakışlı kadınlar kadar ikna kabiliyetim,
Bir siyah beyaz fotoğrafta kalmak, ödenen diyetim...

Ey dertli şehir,
Ağır bir melankoli sersemliğinde,
Çok şeyler söylüyorsun bana.
Sokakların köşe başlarında,
Çözüyor dizlerinin,dizlerimin bağını takvimler.
Bak ölü yorganı gibi çöküyor üstümüze kışlar
Bir saat zermbereğine kilitlendi bakışlar..

Ey sarhoş şehir,
Genizimden silindi yanıklığı eski türkülerin.
Bu kentin afyon tüten dumanıyla serkeşim,
Biraz doğu,biraz batı,arabeskim,keşmekeşim..

Hiç bir şey ters gelmiyor insana.
Şehir içindekilerle uyumludur.
Bir harita gibi insanların yüzlerinde,
Sokak sokak,cadde cadde,çağ çağ okunur..
27.01.1990 /İstanbul