Yine akşam oldu.
yalnızlığım
hüzünlerim
İçimi doldurdu.
Kurtulmak gerek
İçimizi dolduran bu duygulardan.
Biraz peynir
Biraz kavun koydum tabağa...
Bir duble de rakı.
Yine de
Bırakmadı
Körolası duygular yakamı...
Sesin
nefesin...
üç bilinmeyenli
iki denklem gibiyim bugün...
Pupa yelken giden
Bir gemi olmak varken..
Süt dökmüş kedi gibi
Korkak
Sünepe
Bitkin.
Duygularım...
Arı kovanına
Çomak sokar gibi
Tek tek deşip dertleri.
Başımı dayayacak bir omuz bulup
Doyasıya ağlasam.
Kurtulabilirmiydim
Bu sanrılardan....
Yaklaşıyorum
masama
yakıyorum bir sigara....
Çekiyorum bir duman.
Sonra bir türkü tutturuyorum
İçinde buram buram
Sevda kokan..
Sonra bir ağaç çiziyorum
Uzun mu uzun
İnce mi ince
zirvesine adını yazıyorum
hece hece....
Buruşturup atsam
Herşeyi çöplüğe..
Kurtarabilirmiyim
Yakamı acaba
Bu ruh halinden...
Bilemiyorum...
Şevket ÇAKAR
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta